Kalle Blomkvist i jego przyjaciele - Ewa-Lotta i Anders - oswobadzają porwanego Rasmusa i udaremniają wywiezienie za granicę ważnego wynalazku.

Akcja tej fantastyczno-satyrycznej powieści rozgrywa się w Patafii, wyimaginowanej krainie, której mieszkańcy ogarnięci zostali obłąkańczą manią gromadzenia pieniędzy. As wywiadu kapitan Aramis Frument, profesor Pstrix i jego wnuczka Semiramida podejmują tajną i niebezpieczną misję ocalenia ludzkości przed zaraźliwą szmalofrenią. Książka zaskakuje mnogością niebanalnych pomysłów i błyskotliwych aluzji do naszej codzienności.

Zbiór wydany przez Naszą Księgarnię w 1965 roku zawiera małe formy literackie najwybitniejszych pisarzy francuskich, m.in; Chateaubrianda, Nodiera, Stendhala, Balzaca, Flauberta, Zoli, czy Daudeta. Przed każdym rozdziałem, została zamieszczona krótka notka przedstawiająca sylwetkę autora. Tematyka opowiadań jest przeróżna, podobnie jak bohaterowie, jednak wszystkim pisarzom wspólne było hołdowanie powszechnym cnotą, takim jak pracowitość, czy uczciwość a krytyka stylu życia i rozrzutności bogatszych warstw społeczeństwa, oraz ganienie lenistwa, pychy, czy egoizmu. Zdaje się, że wszyscy literaci byli można by rzec- po stronie prostego ludu, wykorzystywanego przez wiele lat we Francji przez arystokrację i kler. Wspólny jest też romantyzm, zarówno w odniesieniu do życia uczuciowego, jaki ten określający postawę patriotyczną, służba dla kraju i poświęcenie dla niego są naturalne dla bohaterów opowiadań, żaden z nich nawet nie próbował zanegować słuszności w walce dla dobra kraju; zdrada jest czymś nie do pomyślenia, czymś gorszym od śmierci, która przy widmie nie możności walki o tenże kraj wydaje się być przywilejem. Czytając opowiadania zauważyłam wpływy trzech kierunków literackich- naturalizmu, romantyzmu i realizmu. Najbardziej ścierają się romantyzm i realizm; pierwszy hołduje porywom serca, istnienie jednej jedynej miłości, drugi z kolei opowiada o szarzyźnie życia, o jego fizycznym aspekcie, a więc porusza to co nie koniecznie piękne i poruszające, ale mało estetyczne, dotykające rażąco fizyczności, która nie zawsze "pachnie fiołkami", porusza spraw przeważnie warstw ubogich, pozbawionych emocjonalnych zrywów, skupionych na ciężkiej pracy i zapewnienie sobie jako takich warunków bytowych. Opowiadania poruszają zróżnicowaną tematykę i przedstawiają różnych bohaterów, jednak wszystkie je można złożyć na obraz Francji z XIX wieku , obraz kubistyczny, któremu tzreba się uważnie przyjżeć, samemu nieco dopowiedzieć, by był kompletny. Książką mogę polecić głownie entuzjastom zarówno literatury francuskiej w ogóle, jak i tej właśnie dziewiętnastowiecznej. Jest to ciekawa podróż przez małe formy prozatorskie najważniejszych pisarzy francuskich i może zaciekawić nawet tych czytelników, którzy nie koniecznie lubują się akurat w takiej literaturze.